Riet Busch-Waser
“Ik zit hier wel goed. Ik eet lekker en er wordt goed voor me gezorgd.”
Riet Busch-Waser
Woonplaats: Lichtenvoorde - Antoniushove
Leeftijd: 93 jaar
Anne Marie Maalderink – Busch vertelt het verhaal van haar moeder, Riet Busch – Waser, die in het Antoniushove in Lichtenvoorde woont.
“Ik zit hier wel goed. Ik eet lekker en er wordt goed voor me gezorgd.”
“Dat is het mantra van ma, niet alleen tijdens deze periode, maar eigenlijk in de afgelopen jaren al. Ze is super tevreden en dankbaar voor wat ze heeft en dat is zeker in deze situatie heel erg fijn voor ons kinderen. In februari is ma met 93-jarige leeftijd naar het Antoniushove verhuisd. Ze zat al een tijdje in de Klinke, maar had meer zorg nodig. We zijn met de kinderen dan ook heel blij dat ze juist nu op de plek zit waar ze de zorg krijgt die ze nodig heeft, want anders was het wel erg eenzaam voor haar geworden als ze alleen zou wonen en we zouden niet langs kunnen gaan.
Waar ma echt van opfleurt, is muziek maken. Ze speelde vroeger veel piano en nu speelt ze nog altijd de mondharmonica. Soms voor ons, maar ook voor het personeel bij Antoniushove. Het is gek dat we nu niet bij haar kunnen komen, zeker omdat we als familie hartstikke graag bij haar komen. Normaal krijgt ze dagelijks bezoek. Het voordeel is dat ze op de begane grond woont, want zo kunnen we haar in ieder geval zien. Ik ga iedere dag wel even langs. Van de week zag ik hoe een vrouw ook bij haar man langs ging en hij woonde op de bovenste verdieping, dus ze konden alleen even zwaaien. Dat is toch wel heftig.
"Het personeel van Antoniushove doet het echt geweldig. Ze sturen ons zelfs af en toe foto’s of filmpjes."
Het personeel van Antoniushove doet het echt geweldig. Ze sturen ons af en toe foto’s of filmpjes en ik hoorde dat ze van de week bijvoorbeeld nog lekker een handmassage had gehad. Normaal wordt er veel georganiseerd voor de bewoners en dat komt allemaal stil te liggen, maar toch zie ik dat ze aan alle kanten de zorg krijgt die ze nodig heeft. Zelf heb ik er vooral moeite mee dat ik haar geen knuffel kan geven. Ik bel haar iedere dag en dan kletsen we bijvoorbeeld over onze hond Freek. Daar is ze helemaal gek van. Waar ze nog meer gek van is, is van lekkere zoetigheden. Normaal neem ik haar regelmatig mee in de rolstoel om een frisse neus te halen, ze houdt van de wind in haar haren en het geluid van de vogels, en dan nemen we onderweg iets lekkers mee voor bij de koffie. Nu brengen we haar af en toe iets. Van de week is m’n zoon nog een ijsje wezen brengen en daar geniet ma dan ook volop van.”
