Suze
"Sommigen zeggen dat het niet leuk is als je nu jarig bent, maar je moet er zelf iets van maken."
Suze Peters
Lichtenvoorde
De verjaardag Mies
“Wacht, ik was net paasbroodjes aan het maken, ik zet het deeg even aan de kant. Ja, je verzint wat he”.
Sommigen zeggen dat het niet leuk is als je nu jarig bent, maar je moet er zelf iets van maken. Twee weken geleden werd onze zoon Kees tien en hij wilde graag uit eten. We hebben zelf een buffetje gemaakt thuis en hij kreeg gewoon zijn cadeaus dus dat was helemaal prima.
Zelf ben ik me in deze tijd vooral bewust van het geluk dat ik heb dat ik met mijn gezin bij elkaar kan zijn. Mijn collega’s op de administratie van het Almende College waar ik werk hebben het even helemaal van mij overgenomen. Er valt op de administratie wat werk weg nu, dus ze zeiden, ‘Zorg jij maar dat je bij je gezin bent, wij redden ons wel.’ Heel fijn, ik heb echt respect voor alle ouders die de kinderen thuis lesgeven en ondertussen ook nog moeten werken. Nu heb ik volle aandacht voor ze. We beginnen ‘s ochtends gewoon normale tijd. Om 7.30 zitten we aan het ontbijt, dan even een klein blokje om en beginnen met school. Ze aan het werk krijgen lukt wel, want Kees (10) en Guus (7) kunnen goed meekomen op school, maar ze ook aan het werk houden is meer de uitdaging. Zeker met ook nog een peuter rondlopen.
"Ik dacht altijd dat wij niet zo'n aanrakerige familie waren, maar als m’n eigen zus en ouders Mies geen knuffel kunnen geven voor haar verjaardag, dan doet dat toch wat met me."
Wat ik leuk vind, is dat we nu heel veel tijd hebben samen. Drie keer per dag uitgebreid met z’n vijven aan tafel, want ook mijn man Rob werkt nu vanuit huis. Er wordt veel gekletst, grapjes gemaakt, maar we bespreken ook serieuze onderwerpen. Zo zie je dat we allemaal naar elkaar toegroeien. Familie is sowieso belangrijk voor me. Mijn broer woont op Fiji met zijn gezin en ik heb het idee dat dit onze familie, ondanks de afstand, nog hechter heeft gemaakt. Bewuster. Zeker in dit soort tijden vind ik het mooi om te zien dat we altijd op elkaar terug kunnen vallen. We zoeken nog meer contact met elkaar. Ik heb er wel heel veel moeite mee dat we dan fysiek niet bij elkaar kunnen komen. Ik dacht altijd dat wij niet zo aanrakerige familie waren, maar als m’n eigen zus en ouders Mies geen knuffel kunnen geven voor haar verjaardag, dan doet dat toch wat met me.
Maar goed, ik begrijp heel goed waarom het is. In mijn eigen omgeving ken ik ook mensen die nu heel ziek zijn. De een krijgt een loopneus en de ander gaat er aan onderdoor. We moeten dit met z’n allen serieus nemen. En ik houd telkens maar in m’n achterhoofd iets wat mijn vader vroeger altijd zei als het veel te druk was tijdens het werk in de patatwagen. ‘Suze, ook dit gaat voorbij.’ En dat klopt altijd.”
