Wendy

"Ik zou graag meer kinderen aan de keukentafel willen helpen, maar goed, dat kan helaas niet met de regels van het RIVM."

Project Binnenkijken verhalen uit Oost Gelre
Project Binnenkijken verhalen uit Oost Gelre

Wendy Seesing
Woonplaats: Lichtenvoorde
Stituatie: Thuisscholing kinderen

“Hoi Jantien, kun je me over tien minuutjes terug bellen?”

“Ja, natuurlijk.”

Tien minuten later…

“Hoi Wendy, komt het nu beter uit?”

“Ja, sorry, ik was even tanken. Het uitje van vandaag.”

Ik ben, sinds het besluit dat de scholen zijn gesloten, non-stop thuis met de kinderen. Dus heel even eruit is eigenlijk wel lekker. Normaal als ik de deur uitga om bijvoorbeeld boodschappen te doen, hebben de kinderen geen zin om mee te gaan, maar nu is het ook voor hen een uitje en zo zijn we de hele dag door samen. Al is het ook wel heel gezellig.

In het begin grapte ik er nog over. ‘Laten we thuis schooltje gaan doen,’ niet realiserende dat dit werkelijk zou gaan gebeuren. Ondertussen ben ik het iets serieuzer op gaan pakken. Gelukkig zijn de kinderen, Fem (9) en Nout (7), heel goed in orde en kunnen ze ook super goed met elkaar opschieten. Ik kan op dit moment zelf m’n werk niet uitvoeren, omdat ik Rots en Water trainingen geef op locatie. Dus ik ben thuis om samen met mijn kinderen het schoolwerk op te pakken. Ze doen hun huiswerk goed, zijn er zelfs snel mee klaar, dus ik verzin er ook nog wel eens dingetjes bij om het leuk te maken. Dat is mijn geluk, ik heb zelf twintig jaar voor de klas gestaan, dus ik heb ideeën genoeg.

Project Binnenkijken verhalen uit Oost Gelre
Project Binnenkijken verhalen uit Oost Gelre
Ik heb wel echt te doen met de ouders die zelf nog moeten werken en ook de kinderen moet helpen met schoolwerk. Als je om 8.30 moet zijn ingelogd voor je werk en dan ook nog de kinderen aan de keukentafel hebt zitten die je ook moet helpen inloggen en begeleiden met hun schoolwerk. Dat is niet te doen. Ik heb er de afgelopen tijd veel over nagedacht hoe ik eventueel zou kunnen helpen. Ik zou zo meer kinderen aan de keukentafel willen helpen, maar goed, dat kan dus niet want ik houd me wel heel strikt aan de regels van het RIVM. Wat ik merk is dat de verschillende scholen deze situatie heel anders oppakken. Sommige geven hele goede online begeleiding en andere sturen eigenlijk alleen een pakketje kopietjes met invulopdrachten. Het is natuurlijk even schakelen voor de scholen, dus ik hoop dat met dit vooruitzicht de kinderen en ouders overal goed begeleid gaan worden.

Hoe ik zelf de dagen doorkom? Iedere dag in ieder geval gezond beginnen met een bakje yoghurt met fruit. Dan het schoolwerk en tussen de middag lekker een boterham eten samen om daarna even naar buiten te gaan. De kinderen skeeleren en ik wandel. Eigenlijk leef ik nu van eetmoment naar eetmoment. Het is zo leuk om samen te bedenken wat we gaan eten. We hebben een kookeiland en de kinderen vinden het helemaal leuk om ‘buffetje’ te doen. Dan maken we allerlei lekkers en lopen we langs het buffet.

"Bizar toch, je reist soms hartstikke ver voor vakantie en nu is een potje voetballen in de Vennebulten ineens bijzonder."

Project Binnenkijken verhalen uit Oost Gelre
Vorige week kwam m’n man, Dennis, thuis en hij zei ‘Goh, wat ben je opgetogen.’ We hadden zo’n geweldige dag gehad, op de fiets naar de Vennebulten. Omdat het een beetje druk was zijn we een stukje verder gegaan en kwamen we op een voor mij onbekende plek waar niemand was. Ranja, koekjes en fruit mee, een hut bouwen en potje voetballen. Fem zei, ‘Ik vond het de leukste dag ooit’. Bizar toch, je reist soms hartstikke ver voor vakantie en dan is een potje voetballen in de Vennebulten zo bijzonder, juist omdat je verder niets mag. Dat haal ik hier wel uit, hoe je je weer vermaakt met simpele dingen. En ook hoe iedereen naar elkaar omkijkt. Even bij de buurvrouw op het raam tikken om te zien hoe het gaat. Wat eten bij m’n schoonmoeder op de stoep zetten ‘als roodkapje’. Na het eten geen haast om naar de sport te gaan, maar gezellig kletsen met het gezin. De gejaagdheid is eruit.
Project Binnenkijken verhalen uit Oost Gelre

Van de week waren de kinderen wel even verdrietig dat ze hun vriendjes niet kunnen zien. Ik begrijp dat wel en laat ze dan ook even verdrietig zijn, maar plaats het dan ook snel in perspectief. De hele wereld zit hiermee. Sikkeneuren heeft geen zin. Kijk dan wat een rijkdom, we hebben een grote tuin, kunnen lekker naar buiten en als we mensen missen dan facetimen we gewoon. Dat was vijftien jaar geleden een heel ander verhaal geweest.

een steentje bijdragen?

steun ons project met een donatie

Lees jij de verhalen van project BINNENKIJKEN ook graag en zou je willen bijdragen aan ons werk? Te gek, want dat kan nu door een donatie over te maken. Hiermee zijn wij als Zzp’ers enorm geholpen in deze onzekere tijden. Op naar nog veel meer mooie verhalen!
JA, IK WIL GRAAG BIJDRAGEN
Getagged